Veel mensen stellen mij vaak dezelfde vraag: "Hoe was je opname...?" Tja, wat moet ik daar op antwoorden? Stom? Leuk? Verschrikkelijk? Fijn?

Er is gewoon geen woord dat daarbij past, ik kan niet zomaar een stempel met een naam van een emotie op mijn opname drukken. Ik wil geen hokjesvisie creëren, ik wil niet dat mensen meteen oordelen voordat ze weten hoe het er bij mij aan toe is gegaan.

Daarbij is er ook nog altijd het taboe rondom opnames in psychiatrische ziekenhuizen, mensen drukken daar ook meteen een stempel op en kijken er ook vaak met dezelfde standaard-fantasie-visie tegenaan: "Daar zitten alle gekken opgesloten."

Een dieptrieste zaak vind ik het, dat er nog altijd zoveel taboe omtrent deze zaken zijn, en nog triester vind ik, dat mensen meteen een oordeel vellen over mensen met psychische problematiek. "Oh, daar heb je nog zo een of andere gek" of "Het zijn alleen maar aandachttrekkers en aanstellers" Ik kan nog wel duizenden voorbeelden opnoemen, jullie weten vast en zeker wat ik hiermee bedoel. ;)

Onbewust zijn we als mens zijnde vaak geneigd om mensen in te delen in hokjes. Opzich niet zo heel veel mis mee, want het helpt ons om de wereld om ons heen te ordenen. Het gevaarlijke is alleen dat we daarbij vaak gebruik maken van vooroordelen. We plaatsen iemand in een hokje en koppelen daar allemaal conclusies en verwachtingen aan. Zo krijgt iemand die psychische problemen heeft of heeft gehad vaak de stempel ‘gek' opgeplakt.

Door deze (totaal onterechte) vooroordelen wordt er een standaardbeeld gekweekt... een beeld dat in de geschiedenis al gecreëerd werd en helaas nog steeds bij de meeste mensen erin gestampt zit. Door dat -onterechte- standaardbeeld en alle taboe introduceerde het bij mij zelf ook veel angst totdat ik zelf werd opgenomen. Er zelf mee in aanraking kwam en dus zelf mocht ervaren dat al die vooroordelen en dat standaardbeeld één grote misvatting is, iets dat bestaat uit alleen maar veel fabels.

Oké, het feit dat iemand wordt opgenomen is niet bepaald een positief teken, maar het betekent wel dat diegene geholpen wordt en dat is wel iets positiefs! Mijn opname was dan ook in brede zin heftig, maar ik heb er totaal geen spijt van gehad. Ik heb er juist erg veel van geleerd en ik ben even tot rust kunnen komen.

Ook heb ik andere mensen ontmoet, totaal verschillend, maar ze waren alles behalve zoals het standaardbeeld deze mensen omschrijft: ‘Gek'. Voor mensen die zulke opnames hebben gehad, is het niet bepaald motiverend om als gek te worden uitgemaakt, en daarbij, dat zijn deze mensen ook niet.

Niemand is gek, of je nu een probleemloos leven leid of een leven met een hoop problematiek: Niemand is gek. Toch vroeg ik mij vaak in stilte af waar al deze vooroordelen toch altijd uit voort komen bij mensen, en ik ben erachter gekomen dat het vooral te maken heeft met de factoren onwetendheid en angst.

De onwetendheid; iemand weet er erg weinig van en keurt al veel te gauw iets af en ook angst is een factor, mensen zijn bang, omdat het iets is dat ze niet kennen. (onwetendheid) Maar dit zijn echter geen gegronde redenen waarop iemand anders beoordeelt zou mogen worden. Ik hoop vanuit de grond van mijn hart, dat ooit dit standaardbeeld word doorbroken, en dat alle taboe erom verdwijnt.

Want niet alleen voor mensen met psychische problematiek is het schadelijk, geloof het of niet, ook zij die de vooroordelen gebruiken, kunnen er last van krijgen. Iemand die over mensen met psychische klachten vooroordeelt zal dat ook gemakkelijk doen over eventuele psychische problemen die hij/zij zelf heeft of zal krijgen. Dan wordt er opeens een spiegel voorgehouden, oeps, je had nooit gedacht dat het jou ook kan overkomen! Uit schaamte en angst zal die persoon ervoor zorgen dat er niet over gepraat wordt, hij/zij zal er zelf dieper in wegzakken en zo kan iemand dus ook nog slachtoffer worden van zichzelf.

Oordeel niet over anderen, voordat je dezelfde levensreis in zijn/haar schoenen hebt gemaakt.